sobota,
Eugeniusz Pławski
Eugeniusz Józef Stanisław Pławski urodził się w 26 marca 1895 roku w Noworosyjsku. Jego ojciec był Polakiem, generałem armii carskiej. Prawdopodobnie rodzinne tradycje wojskowy wytyczyły drogę edukacji Eugeniusza. Ukończył Korpus Kadetów w Chabarowsku, szkołę Morskiego Korpusu w Petersburgu, Szkołę Lotnictwa Morskiego w Sewastopolu oraz francuską szkołę podwodnego pływania – Ecole de Navigation Sous-Marine w Tulonie. Podczas pierwszej wojny światowej służył w rosyjskiej Flocie Czarnomorskiej. Walczył z Bułgarami, Turkami i Niemcami. Był członkiem tajnego Związku Wojskowych Polaków w Odessie.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę rodzina Pławskich przyjechała do Warszawy. Eugeniusz ochotniczo wstąpił do Marynarki Wojennej. Początkowo był oficerem Oddziału Zapasowego w Porcie Wojennym Modlin, a następnie w szeregach Batalionu Morskiego zajmował Pomorze Gdańskie. Krótko był komendantem Portu Wojennego Puck i kapitanem Portu Gdynia. Od 1924 roku służył na wielu jednostkach, jako dowódca trałowców ORP „Czajka” i „Mewa”, zastępca dowódcy torpedowca ORP „Krakowiak” i kanonierki ORP „Komendant Piłsudski” oraz dowódca kanonierki ORP „Generał Haller”. W 1927 roku został dyrektorem nauk w Szkole Specjalistów Morskich. W latach 1928–1931 kierował polską Szkołą Podwodnego Pływania i komisją odbioru torped we Francji.
W 1931 roku objął dowództwo okrętu podwodnego ORP „Żbik”. W latach 1932-1936 dowodził Dywizjonem Okrętów Podwodnych. Od 1936 do 1939 zajmował stanowisko szefa Broni Podwodnej w Kierownictwie Marynarki Wojennej. Bezpośrednio przed wybuchem drugiej wojny światowej został członkiem delegacji, która miała zabiegać o francuską pomoc wojskową. W momencie ataku Niemiec na Polskę przebywał na terytorium Francji. Próbował organizować pomoc dla walczącego kraju. W 1940 roku został dowódcą niszczyciela OF „Ouragan” przekazanego Polakom przez Brytyjczyków.
4 maja 1940 roku pod Narvikiem Polacy ponieśli dotkliwą stratę – zatopiony został niszczyciel ORP „Grom”. W zamian Brytyjczycy wypożyczyli polskiej Marynarce Wojennej nowy brytyjski niszczyciel typu N, który otrzymał nazwę ORP „Piorun”. Jego dowódcą został komandor Eugeniusz Pławski. Początkowo jednostka otrzymywała zadania patrolowe i związane z ochroną konwojów. W maju 1941 roku ORP „Piorun” przyczynił się do odszukania niemieckiego pancernika „Bismarck”. 26 maja polska jednostka nawiązała godzinny kontakt ogniowy z pancernikiem. Mimo że „Piorun” nie miał szans na zatopienie „Bismarcka”, kilkadziesiąt minut wystarczyło, aby nadciągnęły kolejne brytyjskie okręty. Dzięki relacjom prasowym ORP „Piorun” stał się znany w całej Wielkiej Brytanii. Wielu członków załogi otrzymało polskie i brytyjskie odznaczenia.
W latach 1941-1943 Eugeniusz Pławski był attaché wojskowym w Szwecji. W 1942 roku otrzymał awans do stopnia komandora. W 1943 roku powrócił do pływania jako dowódca wydzierżawionego od Royal Navy krążownika ORP „Dragon”. W 1944 roku objął stanowisko szefa Sztabu Kierownictwa Marynarki Wojennej, a rok później szefa Inspektoratu Marynarki Wojennej. Po demobilizacji zdecydował się pozostać na emigracji. Od 1948 roku mieszkał w Kanadzie. Zmarł 23 maja 1972 roku w Vancouver.
